VOOR ALTIJD 20 JAAR

12 mei 2021

Voor altijd 20 jaar

Joyce

Zondag 17 april 2011, een dag waarop mijn leven en dat van mijn familie compleet veranderde. De dag begon als een ander, samen opstaan als gezin. Mama en papa beneden, mijn broer en ik samen in de badkamer. Net zoals elke ochtend gaf mijn broer mij een tikje op mijn achterwerk. Het was zijn manier om ‘goedemorgen’ te zeggen. Hij voelde zich schijnbaar beter In zijn vel, na de vele tegenslagen die hij had moeten ondergaan het afgelopen jaar. Zoals iedere zondag aten we gezellig aan tafel, op zondag mocht het altijd wel eens wat meer zijn. Onze ouders vertrokken naar de voetbal, ik vertrok naar een provinciaal domein en mijn broer, die bleef thuis. Hij had voor één keer geen zin in voetbal. Maar niets was minder waar.
Twee uur nadat ik van thuis uit vertrokken was, kreeg ik ‘het’ telefoontje. ‘Je moet snel naar huis komen, iemand komt je nu aan de ingang ophalen.’
Ik was amper 16 jaar, waardoor ik zelf niet naar huis toe kon. De persoon die mij kwam halen, vertelde wat er aan de hand was thuis. ‘Je broer heeft zichzelf van het leven ontnomen.’ Ik werd in de auto geduwd en we reden zo snel mogelijk naar huis. Duizenden gedachten dwarrelden door m’n hoofd, dat waren de langste 10 minuten in een auto. De verdrietige blikken van familie en je ouders zien als ‘kind’ van 16 jaar, je bent machteloos, je kan helemaal niets doen, je kan hem niet meer terugbrengen.
Nu negen jaar later, mis ik mijn grote broer nog steeds enorm. Ik beschrijf het altijd als een litteken, een wonde dat vaak nog veel pijn doet en mij doet herinneren aan het zwaarste en moeilijkste moment in mijn leven. Ik heb nog een heel leven voor mij en dat doet enorm veel pijn om te weten dat ik dat leven niet samen zal delen met mijn broer. Hij is een andere weg ingeslagen, ik gun hem zijn rust, maar God wat zou ik hem zo graag hier bij mij hebben.

Praten helpt, zo heb je het gevoel dat je er niet alleen voor staat.

De jaren nadat mijn broer is heengegaan, ben ik op regelmatige basis in contact geweest met ‘slachtofferhulp’. We waren een groepje kinderen, die iemand verloren hadden.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gerelateerde posts

Victor

Victor

Artikel uit “het laatste nieuws” dd. 15/10/17 Koen Torrekens verloor zijn jongste zoon Victor op reis tijdens de zomervakantie....

Facebook en de mama van Vincent

Facebook en de mama van Vincent

Sinds begin februari hebben ze de FB pagina van mijn zoon veranderd naar een herdenkingspagina. Zonder ons medeweten, zonder ons...

Blijft op de hoogte van het laatste nieuws & acties

bekijk onze webshop

Steun onze VZW door een van onze goodies aan te kopen of een donatie te maken

Nieuwsbrief

Schijf u hier in voor onze nieuwsbrief

Volg Ons

Volg ons op een van volgende kanalen

ROUWKOST

 

Wanneer iemand dichtbij plots veraf is.

vzw Rouwkost                          Info@rouwkost.be
Rekeningnummer: BE91 7360 6896 8276                                     Bic-code: KREDBEBB 

 

 

Het maken van deze website, dat konden we niet alleen. We zijn volgende organisaties dan ook zeer dankbaar: 

  • Politiezone AMOW
  • Provincie Vlaams-Brabant

Volg Ons