Het UZ Gent heeft een mooie samenvattende brochure opgesteld rond rouwen. De pdf vind je hier. Extra interessant is de lijst van signalen ‘wanneer er hulp nodig is’.

Huisarts

Een eerste stap kan een bezoek aan de huisarts zijn. Je kent je huisdokter beter dan een andere arts en hij of zij beschikt over achtergrondinformatie. Net daarom kan een visite aan de huisarts een goede eerste stap zijn naar hulp. Hij of zij zal samen met jou bekijken wat kan helpen, een behandelingsplan opstellen of je doorverwijzen naar een geschikte dienst of organisatie.

Psycholoog

Een psycholoog heeft een masterdiploma in de psychologie behaald aan de universiteit.
Het grote verschil met een psychiater is dat een psycholoog geen arts is en dus ook geen medicatie kan voorschrijven. Je kan bij hen terecht voor een korte of langdurige begeleiding wanneer het even niet meer gaat. Je kan een psycholoog vinden bij het CGG, het CAW, CLB, wijkgezondheidscentra, enzovoort. Daarnaast zijn er ook zelfstandige psychologen. Je kan je bij het ziekenfonds informeren betreffende de terugbetaling van een psychologisch consult.

Psychiater

Een psychiater is arts die zich gespecialiseerd heeft in de psychiatrie. Net daarom mogen psychiaters wel medicatie voorschrijven wanneer dit nodig zou zijn. Je kan bij hen terecht voor een consultatie, om een diagnose te stellen en/of de behandeling. Daarnaast wordt een psychiater (gedeeltelijk) terugbetaald door je ziekenfonds.

Therapeut

Een therapeut is een niet-erkend beroep, waardoor je geen specifiek diploma nodig hebt om het te kunnen uitoefenen. Het is wel zo dat je voor bepaalde psychotherapie-opleidingen een psycholoog of een dokter in de psychologie (psychiater) behoort te zijn. Dit wil niet zeggen dat zij minder goed zijn dan een psychiater of psycholoog. Het is wel aangeraden om te polsen naar de achtergrond van de therapeut om na te gaan of deze therapie wel bij jou past. Je hebt dan ook heel wat verschillende vormen van therapie. Dit gaat van therapieën waar er vooral gesproken wordt, tot danstherapie, muziektherapie, bewegingstherapie, enzovoort. Je kan je bij het ziekenfonds informeren inzake de terugbetaling van een therapeutisch consult.

Hier kan je therapeuten in je omgeving opzoeken.

Met je ouder(s)

Praten met je ouders is niet altijd even gemakkelijk. Niet iedereen heeft dezelfde band  met zijn ouders en als je voor het overlijden al niet veel over je gevoelens sprak, zal dat nu ook niet makkelijk zijn. Toch hou je best voor ogen dat je ouders je graag zien, dat jij ook een kind van hen bent en dat zij ook zullen merken dat je verdrietig bent. Ze willen weten of jij oké bent en waar jij mee zit. De reden waarom zij niet altijd aan jou vragen hoe het gaat, is dezelfde als waarom jij dat niet aan hen vraagt: uit angst om het onderwerp aan te snijden. Zij hebben misschien helemaal geen zin om hierover te praten. Heb je vragen voor je ouders? Aarzel dan niet om ze te stellen. Ze zullen vaak opgelucht zijn dat ze je van antwoord kunnen dienen.

Met lotgenoten

Jaarlijks verliest onze maatschappij heel wat jongeren. Het zou dus wel mogelijk zijn dat er in jouw omgeving iemand is die hetzelfde (heeft) door(ge)maakt als jij. Misschien willen zij hier wel over praten.

Met vrienden

Je vrienden staan altijd voor je klaar, en dat is nu niet anders. Wees dus niet bang om met hen over jouw verdriet te praten. Ze zullen het zeker niet raar vinden want zij denken misschien ook vaak:‘Oei, hij/zij praat er niet veel over, maar we durven niets vragen, want stel dat hij/zij net geen goede dag heeft …’ 

Maken van een podcast

Zangeres en schrijfster, Hannelore Bedert heeft, samen met “Leef” van CM-gezondheidsmagazine, een podcast gemaakt over het omgaan met het plotse verlies van haar man en hoe ze dit doorworstelt met de kinderen. Je kan deze deze link (CTRL+klik) beluisteren.  https://www.leefmagazine.be/luister/podcast/hannelore-bedert-rouw?fbclid=IwAR3aPh-euD4s5UlZghnL2loJ–UKjrT-u6b4NN8iR3Ruq4By75nF-jWjE00 

VIA CHAT

Praten hoeft niet altijd met gesproken woorden. Vaak is de drempel groot om met iemand anders over je gevoelens te praten en dat is heel normaal. Gelukkig zijn er in België heel wat organisaties die met jou willen praten via chat. Met volgende organisaties kan je chatten:

Missing you

VZW Missing You is een initiatief voor jongeren en jongvolwassenen die een broer, zus, ouder, vriend,… verloren hebben door sterfte en hier geregeld over willen praten met lotgenoten.

• Werkgroep Verder
  • Werkgroep Verder is door de Vlaamse Overheid erkend als terreinorganisatie voor nabestaanden na zelfdoding. Het is het Vlaams kenniscentrum en samenwerkingsplatform inzake postventie. Postventie is de verzamelnaam voor de activiteiten en de zorg die met en voor nabestaanden gebeuren. Werkgroep Verder heeft haar werkingsbasis in het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg PassAnt vzw.
  • Werkgroep Verder ijvert eveneens voor een respectvolle en verantwoorde berichtgeving over zelfdoding in de media. Werkgroep Verder ontwikkelde daarom de mediarichtlijnen: ‘Als journalist kan je levens redden’ in samenwerking met communicatiedeskundigen, suïcidepreventiewerkers en nabestaanden na zelfdoding.
• Tele-onthaal
  • De opdracht van Tele-Onthaal is in de eerste plaats een helpend gesprek aanbieden aan iedereen die op zoek is naar een luisterend oor of zich ergens zorgen over maakt. Zo’n gesprek kan via telefoon of chat en verloopt altijd in het Nederlands.
• Awel
  • De missie van Awel: Alle kinderen en jongeren kunnen ons anoniem contacteren over alles wat hen bezighoudt. We zijn er voor hen door te luisteren, mee te voelen en mee te denken.
• Zelfmoordlijn 1813
  • Iemand verliezen door zelfdoding is heel erg pijnlijk, en moeilijk te plaatsen. Als nabestaande word je overspoeld door heftige emoties en blijf je achter met een hoop vragen. Op deze website lees je hoe je, als volwassene of als jongere, kan leren omgaan met verlies door zelfdoding.

Soms wil je niet meer praten

Soms wil je gewoon even niet over je gevoelens praten en ook dat is oké. Het is zeker normaal en je hoeft je dus niet te forceren wanneer je geen zin hebt. Laat dit gerust ook aan andere mensen weten wanneer ze vragen stellen waar jij niet op wil antwoorden. Ze zullen het heus wel begrijpen.

Sommige mensen halen steun uit de zaken van zich af te schrijven. Je hart kunnen luchten zonder dat je het tegen iemand hoeft te zeggen. Dit kan je op heel wat verschillende manieren doen.

• Je kan gebruik maken van een dagboek, waar je dagelijks al je gevoelens en gedachten in kan neerpennen.
• Je kan gebruik maken van Facebook, maar hier is er van privacy of anonimiteit weinig tot geen sprake. Het is belangrijk dat je afweegt wat je wel en niet kan posten op je profiel. Er zijn namelijk heel wat mensen die dit kunnen lezen.
• Er bestaan heel wat verschillende blogs waar je samen met lotgenoten je gedachten, gevoelens en bezorgdheden kan delen. Het kan daarnaast ook opluchten om de verhalen van andere nabestaanden te lezen.
  • Zo helpt dit voor Shana die een blog “sterretje aan de hemel” na het overlijden van haar mama maakte.  
• Een jonge vrouw haar vriend was terminaal ziek doch hier over praten viel hen beiden te zwaar. Ze kocht een dagboekje om haar gedachten in neer te pennen en ook haar vriend deed dit tijdens zijn ziekenhuisopname. Inmiddels is de vriend overleden doch de vrouw heeft nog een bron van de diepste gedachten van haar vriend.
• Op de website van Missing You kan je geschreven- en video-getuigenissen vinden van jongeren die iemand verloren hebben.
• Het zijn niet echt gedichten maar toch kunnen ze diepe zieleroersels verwoorden. Haiku’s en Haibuns omschrijven verlies en rouw in de bundel van Luc Barbé’s “Stofjes verdriet”. Inspiratie kan je in dit boekje vinden om eventueel zelf aan de slag te gaan met deze uitingsvorm.

Muziek kan een manier zijn om jezelf te uiten. Dit kan in zowel goede als slechte momenten een uitlaatklep zijn, waar je niet altijd woorden voor nodig hebt.

Je kan zelf teksten schrijven of muziek maken om met de gebeurtenissen om te gaan. Het kan een manier zijn om je gevoelens te uiten zonder deze te moeten uitspreken.

Santina maakte een liedje over haar overleden oma wat voor haar de herinnering blijvend maakt.                                                                                         Je kan dit Hier beluisteren

In 2013 schreef Maaike Ouboter een pracht lied “Ik mis je” voor haar ouders die ze op jonge leeftijd verloor.

Bart Peeters zijn liedje “wat nog komen zou” is eveneens om stil van te worden.

Daarnaast kan het ook zijn dat je troost haalt uit de muziek die de overleden persoon graag beluisterde. Sommige liedjes kunnen een speciale herinnering oproepen aan die persoon. Muziek kan zowel grappige, verdrietige als gelukkige momenten even terug brengen.

Lijst met muziek die kan helpen:

• Passenger
• Nick Cave
• Broken circle breakdown
• …

Rouwkost maakte ook een playlist aan met liedjes rond het thema rouw.

Je kan een herinneringsdoos maken met verschillende voorwerpen die je herinneren aan de overleden persoon. Wanneer je het moeilijk hebt kan je steeds teruggrijpen naar deze doos en er rustig herinneringen in ophalen, zowel alleen als met vrienden of familie. Je beslist zelf of je een doos maakt voor jou alleen of voor je hele gezin. Er kunnen heel wat verschillende zaken in de doos gestopt worden zoals foto’s, tekeningen, teksten, knuffels, het favoriete drankje of snoepgoed van de persoon, enzovoort.

Daarnaast produceert je lichaam endorfines wanneer je gaat sporten, ook wel het gelukshormoon genoemd. Deze geven je een prettiger gevoel na het sporten waardoor je verdriet even minder overheersend kan zijn. Welke sport je gaat beoefenen maakt geen verschil. Enkel waar jij je goed bij voelt, dat is het belangrijkste! Je kan gaan wandelen of een groepssport uitoefenen, maar je kan ook yoga, reiki of tai chi uitproberen.

Rust! Naast sporten is rusten minstens even belangrijk. Rouwen, verdriet hebben, kost energie. Het maakt je moe, leeg. Gun je lichaam ook die rust om terug de batterijen op te laden maar ga op tijd ook eens je gedachten verzetten door te sporten. Het is belangrijk om een evenwicht te vinden in beide zaken.

Uit bevraging aan verschillende ervaringsdeskundigen is gebleken dat een tastbaar voorwerp bijhouden al een enorme steun kan zijn. Dit kan een foto, een filmpje, gebruiksvoorwerp, sieraad, kledingstuk of iets helemaal anders zijn. In het t-shirt van de overleden persoon slapen omdat de geur je een bepaalde rust geeft is heel normaal. Het kan een eerste troost bieden kort na het overlijden en nog lang daarna. Vraag in je omgeving foto’s op van de overledene en maak er een fotoboek mee. Deze herinneringen zijn fijn om bij te houden en kan troost bieden in moeilijke momenten.